obywatel

obywatel I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos V, lm M. -e, D. -i {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'członek społeczeństwa danego państwa, mający określone przez konstytucję i prawo obowiązki i uprawnienia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej. Wśród ofiar nie ma obywateli polskich. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stały mieszkaniec jakiegoś regionu, miasta itp. zarejestrowany w odpowiednim spisie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obywatele województwa. Obywatel Warszawy, Krakowa. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}obywatel II {{/stl_13}}{{stl_8}}zaim. odm. jak rz. mos V {{/stl_8}}{{stl_7}}'wariant zaimka pan, nacechowany urzędowo, używany głównie w funkcji zwrotu adresatywnego przez osoby reprezentujące władzę w kontaktach z poszczególnymi jednostkami; akcentuje równość wszystkich członków społeczeństwa wobec prawa (dziś{{/stl_7}}{{stl_7}} rzadkie, kojarzone z czasami PRL) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obywatelu, przekroczyliście dozwoloną prędkość. Czy obywatel wezwał straż i policję? Przyszedł obywatel Kowalski. {{/stl_10}}